POWRÓT DO DOMU

A WIĘC ZAKOŃCZYLIŚMY JUŻ POBYT W SZPITALU ;) TEN KOSZMAR TRWAŁ NIECO PONAD MIESIĄC A NASZA TRÓJKA DOSTAŁA MAŁĄ LEKCJE OD ŻYCIA. TERAZ JUŻ JESTEM PEWNA ŻE MAMA I TATA BĘDĄ ZE MNĄ NA DOBRE I NA ZŁE <3

OD CHWILI OPUSZCZENIA MURÓW SZPITALA W KOŃCU POCZUŁAM ŻE ŻYJE. ZADOWOLENI I UŚMIECHNIĘCI ZACZYNAMY PRZYGODĘ KTÓRA BEDZIE NIOSŁA ZA SOBĄ CUDOWNE CHWILE ALE NAPEWNO BĘDĄ TEŻ SŁABSZE DNI...

PO DOTARCIU DO DOMU BYLIŚMY WSZYSCY WYCZERPANI. ALE NIE ZMIENIŁO TO FAKTU ŻE CHCIAŁAM POZNAĆ NOWE MIEJSCA I WYPRÓBOWAĆ MÓJ NOWY POJAZD :D MAMA NIE DAŁA SIĘ DŁUGO NAMAWIAĆ I UDALIŚMY SIĘ NA MÓJ PIERWSZY W ŻYCIU SPACER :D

MÓWIE WAM: RELEKS NIESAMWITY :) TO JEST WŁAŚNIE ŻYCIE!!
OD TEGO MOMENTU SPACERKI STAŁY SIĘ CODZIENNOŚCIĄ.

PRZYSTANEK KOŃCOWY "CHIRURGIA"

PO PODRÓŻY Z INTENSYWNEJ TERAPII MELDUJĘ SIĘ NA ODZIALE CHIRURGII. SZYBKIE PRZEKAZANIE ZMIANY PAŃ PIELĘGNIAREK I JUŻ JESTEM POD NOWĄ OPIEKĄ :) WYBIERAM ŁÓŻECZKO PRZY OKNIE ŻEBY MIEĆ WIDOK NA ŚWIAT.

POWIEDZIANO MI ŻE OD TEJ PORY WSZYSTKO ZALEŻY ODE MNIE JAK DŁUGO TUTAJ BĘDĘ :)  NAJWAŻNIEJSZA SPRAWA TO OCZYWIŚCIE NAUKA JEDZENIA.
ŻEBY WOGULE MYŚLEĆ O WYJŚCIU MUSIAŁAM ZJADAĆ 30-40 ml NA JEDNO KARMIENIE. WSZYSTKO BYŁO PRZEDE MNĄ... A CZY DAM RADĘ ??? OCZYWIŚCIE ŻE TAK!